O kraju.

Amal

Ustrój polityczny Turcji opiera się na Konstytucji Republiki Tureckiej z 1987, która głosi, że państwo tureckie jest niepodzielną, laicką, demokratyczną oraz socjalną republiką. Głową państwa jest prezydent wybierany przez parlament na 7-letnią kadencję. Kobiety w Turcji otrzymały czynne i bierne prawa wyborcze 5 grudnia 1934 roku. W roku 1935 kobiety stanowiły 4,6% posłów w parlamencie.

Granice

Turcja Graniczy z 8 państwami, całkowita długość granic wynosi 2627 km a na poszczególne kraje przypada:

* Armenia 268 km
* Azerbejdżan 9 km
* Bułgaria 240 km
* Gruzja 252 km
* Grecja 206 km
* Iran 499 km
* Irak 331 km
* Syria 822 km

Historia

Turcja wcześniej nazywana była Imperium osmańskim. W XIX wieku zaczęło ono ulegać rozpadowi. W 1908 roku miała miejsce rewolucja młodoturecka, która pociągnęła za sobą 1,5 miliona ofiar - Ormian wymordowanych podczas Rzezi Ormian. Po I wojnie światowej Imperium osmańskie zostało podzielone między mocarstwa europejskie. Przywódcą ruchu narodowego był wówczas Kemal Atatürk. Między rokiem 1919 a 1920 toczyła się wojna grecko-turecka. W 1922 zniesiono kalifat. W 1923 roku Turcja stała się republiką. Pierwszym prezydentem został Kemal Atatürk. Wówczas wprowadzano liczne reformy mające na celu europeizację Turcji: wprowadzenie alfabetu łacińskiego zamiast arabskiego, wprowadzenia kalendarza gregoriańskiego. Podczas II wojny światowej Turcja była neutralna. Od 1952 roku Turcja jest członkiem NATO. Od 1974 okupuje część Cypru. O laickość państwa od samego jego początku walczy armia. Dlatego też w Turcji dochodziło często do zamachów stanu (w 1960, 1971, 1980 i 1997 roku). Turcja chciałaby się stać członkiem Unii Europejskiej. Przeciwnicy jej przystąpienia do niej wysuwają przede wszystkim zarzut, że jest ona krajem rolniczym i islamskim (należącym do innego kręgu kulturowego). Europejczycy obawiają się również zalewu taniej siły roboczej z ubogich rejonów Turcji. Należy jednak pamiętać, że poziom życia w miastach jest dosyć wysoki. 3 października 2005 Turcja rozpoczęła negocjacje w sprawie przystąpienia do Unii Europejskiej.

Gospodarka

Turcja jest jednym z 6 całkowicie samowystarczalnych pod względem żywnościowym krajów świata. Główną uprawą przeznaczoną na eksport jest bawełna, a także orzeszki laskowe. Ze zbóż uprawia się ryż, jęczmień i pszenicę. Główne uprawy owocowe to: melony, arbuzy, jabłka, morele, brzoskwinie, czereśnie, banany, figi i cytrusy. Z używek najpowszechniej uprawiany jest tytoń, ale również winogrona, z których produkuje się wino. W Turcji uprawiane są również: orzeszki pistacjowe, orzechy włoskie, buraki cukrowe i słoneczniki.

Przemysł

Turcja posiada znaczne zasoby surowców minerelanych, zwłaszcza rud metali. Wydobycie rud żelaza (Divriği we wschodniej Anatolii), chromu (Seydişehir na południu kraju. Turcja należy do głównych światowych producentów chromu), boksytów, rud miedzi (Murgul), cynku i ołowiu. Z surowców energetycznych eksploatuje się węgiel brunatny (zachodnia Anatolia), węgiel kamienny (zagłębie Ereğli-Zonguldak) i ropę naftową w pobliżu granicy z Syrią (główny ośrodek Batman), z chemicznych: fosforyty, sól kamienną i siarkę. 39% energii elektrycznej dostarczają elektrownie wodne (największe Keban i Atatürk — zbudowane w 1992 na Eufracie), 61% — cieplne (węglowe i naftowe). Produkcja energii elektrycznej na 1 mieszkańca — 1296 kW · h (2000). Do najstarszych i najlepiej rozwiniętych gałęzi przemysłu przetwórczego należą: przemysł spożywczy (cukrowniczy, mleczarski, tytoniowy) oraz włókienniczy i odzieżowy, wykorzystujące surowce krajowe. Od lat 60. rozwój hutnictwa żelaza (głównie ośrodki: Karabük, Ereğli), miedzi (Ergani, Stambuł) oraz aluminium, przemysłu maszynowego i zbrojeniowego, środków transportu (montownie samochodów, ciągników, budowa statków), sprzętu gospodarstwa domowego, chemicznych (m.in. produkcja nawozów sztucznych), cementowego i rafineryjnego (w portach dowozowych ropy naftowej: İzmit oraz w Batman). Powszechnie rozwinięte rzemiosło: dywany, biżuteria, wyroby metalowe, ceramika, skórzane. Największa koncentracja zakładów przemysłowych w regionie północno-zachodnia: Stambuł–Ereğli–Izmir, ponadto w rejonie Ankary i na południowo-wschodniej: Adana–Gaziantep–Antakya.

Zwierzęta

Zwierzęta hodowane na terenie Turcji to: krowy, konie, kozy, osły i owce, jak również wielbłądy i bawoły.

Najpopularniejszą w Turcji rasą psa jest Kangal - wielki i silny pies pasterski. Najciekawszą rasą kotów są koty Van o białym futrze i różnokolorowych oczach - jednym zielonym, a drugim niebieskim.

Na wolności żyją w Turcji jelenie, szakale, rysie, dziki, wilki oraz rzadko – lamparty i niedźwiedzie.

Demografia

* Narodowości: Turcy ok. 86%, Kurdowie ok. 11%, Arabowie ok. 2%
* Wyznania: muzułmanie (gł. sunnici) 99%

Oficjalne liczby są jednak nie do końca prawdziwe, gdyż każdy mieszkaniec Turcji, jeżeli nie deklaruje się jako wyznawca innej religii, automatycznie wliczany jest w liczbę muzułmanów. Nie ma tam czegoś podobnego do wystąpienia z kościoła chrześcijańskiego, toteż ateiści i agnostycy oficjalnie uznawani są za muzułmanów. Wymagana jest po prostu przynależność do jakiejkolwiek religii. Z tego powodu liczba mieszkańców Turcji, niewyznających żadnej religii, jest nieznana.